28 september 2014

Industrieterrein

Een industrieterrein is geen logische plek voor een wandeling.
Zeker niet om mijn hond uit te laten.
Door een samenloop van omstandigheden kwam ik toch in zo'n desolaat gebied terecht.
Naast veel gebouwen waarin een of ander bedrijf was gevestigd, zag ik vooral veel lege gebouwen en terreinen.
De economische crisis is duidelijk  zichtbaar op industrieterreinen.
Echter afnemende bedrijvigheid op dit bedrijventerrein heeft ook een leuke bijkomstigheid: het barst van de patrijzen!

27 september 2014

De laatste van het seizoen

Uren later dan gepland verscheen zoon M. uit het vliegtuig.
Door mist (wat is dat ook alweer?) was zijn  vertrek vanuit Nederland vertraagd.
Snakkend naar koffie en een nicotineshot zaten we even later op een terrasje bij te kletsen.
Na al deze weken van bezoek zak het straks extra stil zijn . . . . . maar dat begint dus pas over tien dagen!

23 september 2014

De Canigou re-re-re-re-revisited

Ik ben de tel een beetje kwijt van het aantal keren dat ik de Canigou heb beklommen.
Gisteren in elk geval nog eens een keer.
Niet zo`n indrukwekkende klim, omdat ik samen met D. de weg naar de hut Cortalets op 2150 meter met een auto heb afgelegd.
Vanaf Cortalets in de namiddag vertrokken naar de top en weer terug. Dat betekent 630 meter omhoog en omlaag in minder dan vier uren; en dat is op zich weer wel indrukwekkend.
Onderweg weinig bloeiends tegengekomen.
In de mist de alpenkauw gehoord, verder zagen we een marmot en nabij de top een sprong gemzen!
D. klom heel wat vlotter dan een aantal jaren geleden en dat deed mij genoegen.
Tanna, de hond, was ook van de partij.
's Avonds moest het teefje alleen in een hut bivakkeren en dat resulteerde in een wolvengehuil. Ik werd dus gepord en ging bij het hondje in de hut slapen....nou ja...slapen?

21 september 2014

Les Poilus de Montouliers


Na weken van voorbereiding is nu de tentoonstelling over Montouliers in de Eerste Wereldoorlog geopend. Mevrouw L. en ik waren lid van het voorbereidings- en organisatiecomité. Ik heb tijdens het proces van voorbereiding veel geleerd over de Franse vergadertechniek, of beter gezegd, over het totaal ontbreken ervan. Overleggen gaat hier heel langzaam en verloopt uiterst moeizaam omdat: a. iedereen zijn plasje over elk onderwerp, dat ter tafel komt, wil doen,
b. iedereen veel liever zijpaden inslaat dan de hoofdweg bewandelt,
c. iedereen bijzaken belangrijker vindt dan hoofdzaken,
d. iedereen iets wil zeggen waarover ze niets te zeggen hebben.
Het is daarom des te opmerkelijker dat er uiteindelijk een fantastische tentoonstelling is opgebouwd: wat telt is het resultaat.
Vol trots kon het organiserend team na afloop terugkijken op een geslaagde actie met een verrassend bijkomend resultaat: naar aanleiding van alle research (Paulette M.) naar de vermiste en gesneuvelde militairen uit ons dorp, bleken er vier vergeten, hun namen zijn niet vermeld op het monument voor La Grande Guerre.
Bij de komende herdenking op 11 november zullen hun namen voor het eerst worden genoemd !

18 september 2014

Drie gratiën

Familie over de vloer.
Meer dan vijfendertig jaar geleden vond ik de liefde van mijn leven en samen zijn we gewend aan het rustige leven in een dorpje, alwaar een dooie mus grote kans heeft om de voorpagina van de krant te halen.
De binnenkomst van familie in ons stille huis is voor mevrouw L. en mijzelf gelijk aan het binnenmarcheren van een bezettingsleger.
Maar wat een heerlijk leger.
Samen we hebben we dingen beleefd en ondernomen waar ik nooit zou zijn opgekomen.
En zo zie ik op het strand in Spanje niet alleen de liefde waarmee ik dertig jaar geleden begon, maar besef ik eens temeer dat ik inmiddels drie vrouwen in mijn leven heb . . . . .  . een aanleiding om hier eens mee te pronken!

17 september 2014

Beetje trots

Eén nachtje in Spanje.
Twee dagen aan het strand.
Met z'n drieën op de foto. 

14 september 2014

Druivenpluk

Ziezo, de druivenpluk voor dit jaar is gedaan.
Het hete en droge weer houdt maar aan; ook tijdens de pluk.
De aanhoudende droogte is de oorzaak van de kleinere oogst, die daarentegen kwalitatief hoog genoemd wordt.
Enfin dat gaan we strakjes, als de zoete muscat in de fles zit, uitgebreid proeven.
Het is in elk geval voor het kleine groepje handplukkers een bijzonder jaar.
Na meer dat zestig jaren actief geplukt te hebben stopt onze trouwe Armande ermee.
Zij was zo langzamerhand als een  mascotte voor ons en ze zal node gemist gaan worden.
Enfin ik ga proberen om een speciale fles op de markt te krijgen, met haar portret op het etiket en een vermelding wat 2014 tot zo'n bijzonder wijnjaar maakt,

7 september 2014

Gouden randje

Er zijn van die dagen met gouden randjes.
De afgelopen dagen behoorden daartoe.
Meneer en mevrouw A. waren enige dagen onze gasten, waarvoor het een genoegen was de deur open te houden.
Wat hebben we veel gekletst, getafeld, gelopen en de glazen geheven,  kortom wat hebben we veel gedaan in zo korte tijd en wat hebben we van elkaars gezelschap genoten.
Aan alles komt een einde en zojuist vertrokken zij richting Pyreneeën voor een sportief vervolg van hun vakantie.
Nu weer over tot de orde van de dag . . . .