Pinksteren?

Het lijkt wel Pinksteren!
Ik weet het, het is vandaag Goede Vrijdag en gisteren was het Witte Donderdag en liet ik mijn voeten wassen in de kerk van Quarante.
Waarom ik steeds aan Pinksteren moet denken?

De velden zijn vol met pinksterbloemen.
Vanaf oktober bloeien zij en naarmate Pinksteren dichterbij komt, bloeien er steeds meer en ook steeds uitbundiger. De bloemen worden hier ook wel sneeuw van het zuiden genoemd.
Buiten geurt de nectar van deze bloemen en lokken bijen en vlinders.
Nog geen Pinksteren, maar wel helemaal lente!

Pleinplatanen

Toen de arbeiders kwamen om de platanen op het plein voor m'n huis te snoeien had ik verwacht dat alle vierjarige takken afgezaagd zouden worden.
Gelukkig zijn ze dit keer wat bedachtzamer dan de laatste keer en lieten ze ongeveer de helft van het hout staan, waardoor de metamorfose dit keer beperkt bleef.
Ik hoop dat dit een nieuw gebruik zal worden.

Net niet stil

Eens per jaar is er in mijn dorp een feestelijk diner voor de zestigplussers, opgediend door de burgemeester met zijn wethouders.
Sinds vorig jaar zijn mevrouw L. en ik daarbij van harte uitgenodigd.
Dit jaar gold deze uitnodiging vandaag.
Toevallig hadden wij ook nog een andere uitnodiging, een apéritif, die wij niet konden afslaan.
Dus met het eerste glas witte wijn achter de kiezen meldden wij ons voor de jaarlijkse maaltijd in het dorpshuis.
Inmiddels kennen wij praktisch het gehele dorp en ook andersom zijn wij bepaald geen vreemden meer.
Toch maak je weer nieuwe contacten of verdiep je eerder gemaakte.
Een dame tegenover mij vroeg naar mijn leeftijd.
Nadat ik haar die had genoemd zei ze dat ze die heel jong vond. "Mag ik uw leeftijd weten", vroeg ik en zo kwam ik aan de weet dat zij tweeënnegentig was.
"Dat is oud", flapte ik eruit. Zij keek mij onthutst aan. Ik verklaarde snel dat ik feitelijk alles boven de achttien oud vind.
Toen ik jong was, echt jong, was ik jonger dat achttien jaar en alles daarboven vond ik oud, echt oud!
Als je ouder bent geworden is alles grensverlegging: "Ach met zijn vierenzeventig ziet hij er nog best jong uit!" Allemaal flauwekul en zelfbedrog; oud is oud!
Om  circa vijf uur vertrokken de eerste gasten en ik was ook een beetje aan frisse lucht toe.
Toen ik zou vertrekken hief een van de aanwezige dames een lied aan, zo adembenemend mooi.
Hoe iemand a capella zo'n ontroerend moment kan creëren.
Een half uurtje later sta ik met mijn hond op de heuvels buiten het dorp.
Door een ongelukje, twee jaar geleden, heb ik een gehoorbeschadiging waardoor ik in mijn hoofd het geluid hoor van het gezoem van een pc.
Ik sta dus op de heuvels en luister.
In mijn hoofd klinkt nog het melancholische lied dat ik zo even heb leren kennen.
Ik probeer de stilte te horen.
Menigmaal heb ik in Nederland over deze plek, waar ik nu woon, verhaald dat de stilte hier nog echt bestaat..
Verteld dat stilte een kwaliteit heeft die niet te betalen is.
Verteld dat ik in Nederland de stilte niet meer weet te vinden.
Nu is het stil.
Geen blad beweegt.
Geen verkeer of vliegmachine.
Stilte.
Enkel stilte.
Jammer, jammer van dat rare motortje in mijn hoofd.

Vraag 201

Œuvre d'art

De lila badkamer in retro-look uit begin jaren zeventig kwam mij zo langzamerhand niet alleen de keel uit, maar was ook levensgevaarlijk. Vloer en wandtegels waren identieke lila geglazuurde tegels, spiegelglad als ze nat waren, ik zag mij al opgenomen worden met een gebroken heup.
Tijd voor een renovatie.
Medio december had ik het beeld voor ogen hoe de nieuwe badkamer er uit zou moeten zien.
Van de weg er naar toe had ik slechts een globaal beeld.
Het huishouden leek soms op een aflevering van "Help, mijn man is klusser".
Wat voor een ambachten heb ik er in de afgelopen drie maanden bij geleerd.
Sloper en puinruimer, egaliseerder en metselaar, elektricien en loodgieter, tegelzetter en loodgieter, meubelmaker en schoonmaker, kitter en schilder. Mijn respect voor bouwvakkers is er niet minder op geworden.
Het stucwerk heb ik dan ook maar door een vakman laten doen, eens moet je je beperkingen kennen.
Gisteren werd met de hulp van een buurman de douchewand naar boven getorst en vanmorgen waren de laatste voegen droog en stond ik eindelijk onder mijn douche Italienne oftewel mijn inloopdouche.
Het resultaat is identiek aan het beeld dat ik in december voor ogen had.
Wat een feest!

Hop

Vorige week zei een vriend mij: "De hop kan nu elke dag arriveren!"
Lang heb ik niet hoeven wachten.
Vandaag gonsde het in het dorp van roepende hoppen.......
Spannende tijden komen, elke dag weer iets nieuws te beleven.

Asperges

Ik mis het witte goud van Hollandse bodem, ik mis de witte asperges.

Een maaltijd asperges met botersaus, achterham en mimosa eieren is een verrukkelijk begin van de lente.

Maar hier in het zuiden is een geweldig alternatief: de wilde asperge.

Fransen zijn toch een ander soort natuurliefhebber als Nederlanders.

Altijd als ik ze buiten in het veld zie, dan is dat praktisch altijd om iets te zoeken, te vergaren.

Dat kan van alles zijn molsla, amandelen, na een buitje worden er slakken geraapt en nu wordt er flink gezocht naar de wilde asperges.

Een omelet met wilde asperges behoort hier absoluut met Pasen gegeten te worden.

Dus was het vandaag al een beetje Pasen!

Panstarss

Lang heb ik uitgekeken naar deze dag, of beter gezegd, naar deze avond.
Immers vanavond, direct na zonsondergang bestond de kans om de komeet Panstarss te zien.
Vandaag was het bewolkt, maar in de middag begon het op te klaren en tegen de avond was de hemel blauw.
Drie fototoestellen en een telescoop in de auto geladen en om kwart voor zeven stond alles opgesteld op de Mont Plo.
Ik had een prachtig vrij uitzicht op de westelijke horizon.
Een beetje bedreigend waren een paar wolkjes die nog uit het noorden kwamen aangewaaid, maar in hun beweging losten ze snel op in de koude avondlucht.
Hoe ik de hemel ook afzocht, geen komeet te zien.
Verkleumd keerde ik huiswaarts waar een kippetje aan het spit draaide.
Na het eten toch even de foto's bekeken die ik na zonsondergang had genomen.
Foto nummer dertig bleek bingo!
Een belichting van  3 seconden op 100 ASA.
Klein en wazig, maar toch.
Je zult op de foto moeten klikken om deze op te blazen, want anders blijft de komeet onzichtbaar.

Wie niets heeft gezien krijgt dit jaar nog een kans. In oktober nadert komeet Ison de zon en er zijn verwachtingen dat hij zelfs overdag zichtbaar kan zijn.
Maar.....met kometen weet je het nooit zeker, dat staat vast!

Wijngaardsterretjes

Terwijl ik langs een recent gesnoeide wijngaard wandelde werd mijn aandacht getrokken door lichtjes die in dit veld schitterden. Telkens gingen er lichtjes an en uit terwijl ik doorliep.
Het bleek dat de wijngaard "huilde". Dat betekent dat de sapstroom al op gang was gekomen en nu deels uitvloeide op de snoeiwonden.
Door het tegenlicht schitterde deze vloeistof op het snijvlak als kleine spiegeltjes; een feeëriek gezicht!

Abrikozen

De abrikozen bloeien.
Gelukkig maar, want de zelfgemaakte abrikozenjam van afgelopen jaar was een succes en inmiddels zijn alle potjes leeg.
Over drie maanden hier dus terugkomen.